سلامت بدن و طول عمر

سلامت بدن و طول عمر:

18تا 19 در صد عسل طبیعی، آب و مابقی آن مواد جامد است که مجموعاً از عسل یک ماده‌ی نیمه سیال و بسیار غلیظ می‌سازد. بخش جامد عسل شامل دو قند گلوکز و فروکتوز به مقدار تقریباً مساوی است و درصد جزیی از آن شامل سایر مواد غذایی، از جمله سایر قندها، پروتئین‌ها، اسیدهای آمینه، چربی‌ها، موادمعدنی، ویتامین‌ها، آنزیم‌ها،‌ آنتی‌بیوتیک‌ها، مواد ضد اکسایش و غیره است. بنابراین عسل با خواصی که قبلاً برای آن به طور مشروح ذکر شده، علاوه بر تأمین موادغذایی مورد نیاز بدن و قدرت انجام واکنش‌های ارزشمند در بدن، توسط آنتی‌بیوتیک‌هایش قادر به ایفای نقش به عنوان یک ماده ضدمیکروب است که در یک جمع‌بندی می‌توانیم به آن (لقب هم غذا_ هم دارو) را بدهیم. بنابراین در گذشته، کسانی که از عسل به عنوان یک مکمل غذایی روزمره استفاده می‌کردند، هم دچار سوءتغذیه نمی‌شدند و هم قادر به دفع برخی از تهاجمات میکروبی بیماری‌زا بودند و به طور میانگین طول عمر بیشتری داشتند. به همین دلیل به کرات و در نوشته‌های مختلف ذکر شده‌است که زنبورداران به علت مصرف روزمره عسل، معمولاً از بقیه افراد جامعه کمتر مریض می‌شوند و طول عمر بیشتری داشته‌اند. به طور کلی می‌توان اذعان داشت که با توجه به جمیع خواص غذایی و دارویی عسل، چنانچه این غذای ارزشمند به طور روزمره و به مقدار 2 تا 3  قاشق چایخوری مصرف شود، اشخاصی کمتر در معرض سوءتغذیه یا عفونت قرار می‌گیرند. لذا کاملاً مورد تأیید است که این گونه افراد عمری طولانی‌تر از میانگین مردم داشته باشند. همچنین است که عسل، شیر وعسل و سایر معجون‌های عسل، در صورت مصرف روزمره و عدم زیاده‌روی، باعث ایجاد نشاط و انرژی می‌شوند و شخص نسبتاً سالم‌تر به زندگی ادامه خواهد داد.

علی رغم کاهش قدرت تحمل گلوکز در سنین پیری، افراد سالمند قابلیت تحمل فروکتوز را حفظ می‌کنند. بنابراین چون تقریباً نیمی از قند عسل فروکتوز است، مصرف عسل تحت نظر پزشک ممکن است بلامانع باشد.

دکتر پارهون یونانی از مخلوط عسل و خمیر مایه به نسبت 1:1 یا دو قسمت خمیر مایه و یک قسمت عسل به عنوان یک غذای رژیمی نافع برای سنین مختلف به خصوص سنین پیری یاد کرده است. لذا به سالخوردگان توصیه می‌شود از خوردن ساکارز ( قند یا شکر معمولی به شدت پرهیز کنند و به جای قند از عسل استفاده کنند. به طور کلی در بیشتر مواردی که از قند و شکر استفاده می‌شود، می‌توان از عسل استفاده کرد. در واقع عسل هم شیرینی ایجاد می‌کند، هم طیف بسیار وسیعی از موادغذایی را تأمین می‌کند، و هم به عنوان یک داروی  ضدمیکروب و تنظیم کننده‌ی کمبودهای غذایی مطرح است.

نکته: خوردن عسل؛ مخلوط عسل و شیر و یا مخلوط عسل، شیر، زرده‌ی تخم‌مرغ و آب‌میوه به عنوان غذاهایی فوق‌العاده مقوی و مغزی می‌تواند در دوره نقاهت هر بیماری، به خصوص 5 روز قبل تا مدتی از زایمان، اثر سودمندی به بار آورد.