بیماریهای گوارش:
عسل مادهای است ملین و کمک دهنده به هضم غذاها که مصرف اندک ولی دایمی آن برای فعالیت طبیعی دستگاه گوارش توصیه شدهاست. عسل با داشتن آهن و منگنز بالا به عمل هضم کمک میکند و از ترشح اسید اضافی ممانعت میکند.(زیرا خود اسیدی است) عسل با سایر خواصی که دارد، به طور غیر مستقیم باعث تنظیم ترشح شیرهی معده میشود و به عنوان یک مرهم موجب التیام زخمهای معده میشود در واقع اثر التیامی عسل روی زخمهای معده به علت ایجاد آرامش عصبی در فرد مصرفکننده عسل است زیرا بیشتر زخمهای معده و اثنی عشر منشأ عصبی دارند. خواص لینتدهندگی(نرم کنندگی) و ضدمیکروبی عسل باعث تقویت و تسهیل عمل دفع و لینت(نرمی) مزاج میشود و با عفونتها مبارزه میکند مصرف عسل در حالت ناشتا و به خصوص به صورت محلول درآب برای بهبود زخمهای معده و روده توصیه میشود.